DeNiZ
Yönetim
Bu mektupta sana neler anlatacağımı bilmiyorum. Belki en başından başlamam gerekecek. Anne, doğduğumdan itibaren sen benim yanımda oldun. İlk hatırladığım bana ilk gülen, bana her şeyi öğretmek isteyen, benimle her zaman ilgilenen sen oldun. Çocukken oynadığım oyunlarda aslında hep başarısız oluyordum. Ama sen en gerekli anlarda yardımıma koşarak bana yardımcı olup oyunlarda başarılı olmamı sağlıyordun. Ya da daha başka insanları tanımadığım için herkesi senin gibi sanıyor ve benim için deli divane olacaklarını düşünüyordum. Öyle olmadığını çok geçmeden anlayacaktım.
Her zaman, her durumda hiçbir karşılık beklemeden yanımda dururdun. Bazen saatlerce beklerdin, sadece dışarıdan gelişimi görmek için uyumadığın bile olurdu. Ben yavaşça büyüyordum ve bana dışarısının sunduğu dünya çok daha büyülü, çok daha güzel geliyordu. Bu dünya ise beni evden ve senden biraz uzaklaştırıyordu annem. Ancak bunun adına büyümek denildiğini çok daha sonra öğrenecektim. Bu büyüme sancılarında senin gözünden bakamadığım için beni affet. Çünkü gerçekten o zamanlarda gözüm hiçbir şey görmüyor ve ne yapsam yanıma kâr kalır diye düşünüyordum. Zamanla bunun böyle olmadığını anladım ve anne sevgisinin ne kadar yaşamda büyük bir yer tuttuğunun farkına vardım.
Küçükken her zaman peşimden koşmanın, beni yaptığım tün yaramazlıklara ya da aksiliklere rağmen seviyor oluşunu şimdi o kadar çok özlüyorum ki canım anneciğim, seni bu zamana kadar kırmışsam beni affetmeni istiyorum. Yaşam hiçbir zaman senin bana sunduklarını sunmadı çünkü sen beni hiçbir karşılık beklemeden seviyordun ve hâlâ eminim seviyorsun. Ben bunlara layık olamadığım zamanlar olsa da şimdi aramızdaki sorunların anneler günü için biteceğini ve seni ne kadar çok sevdiğimi iyi anlatabileceğini düşünüyorum. Anneler gününü kutlar, seni her zaman sevdiğimi ifade ederim.”
Her zaman, her durumda hiçbir karşılık beklemeden yanımda dururdun. Bazen saatlerce beklerdin, sadece dışarıdan gelişimi görmek için uyumadığın bile olurdu. Ben yavaşça büyüyordum ve bana dışarısının sunduğu dünya çok daha büyülü, çok daha güzel geliyordu. Bu dünya ise beni evden ve senden biraz uzaklaştırıyordu annem. Ancak bunun adına büyümek denildiğini çok daha sonra öğrenecektim. Bu büyüme sancılarında senin gözünden bakamadığım için beni affet. Çünkü gerçekten o zamanlarda gözüm hiçbir şey görmüyor ve ne yapsam yanıma kâr kalır diye düşünüyordum. Zamanla bunun böyle olmadığını anladım ve anne sevgisinin ne kadar yaşamda büyük bir yer tuttuğunun farkına vardım.
Küçükken her zaman peşimden koşmanın, beni yaptığım tün yaramazlıklara ya da aksiliklere rağmen seviyor oluşunu şimdi o kadar çok özlüyorum ki canım anneciğim, seni bu zamana kadar kırmışsam beni affetmeni istiyorum. Yaşam hiçbir zaman senin bana sunduklarını sunmadı çünkü sen beni hiçbir karşılık beklemeden seviyordun ve hâlâ eminim seviyorsun. Ben bunlara layık olamadığım zamanlar olsa da şimdi aramızdaki sorunların anneler günü için biteceğini ve seni ne kadar çok sevdiğimi iyi anlatabileceğini düşünüyorum. Anneler gününü kutlar, seni her zaman sevdiğimi ifade ederim.”
