KARŞI EVİN ANNESİ

[XFB] Konu Bilgileri

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde Hayatın İçinden Herşey kategorisinde DeNiZ tarafından oluşturulan KARŞI EVİN ANNESİ başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 251 kez görüntülenmiş, 0 yorum ve 0 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı Hayatın İçinden Herşey
Konu Başlığı KARŞI EVİN ANNESİ
Konbuyu başlatan DeNiZ
Başlangıç tarihi
Cevaplar
Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan DeNiZ

DeNiZ

Yönetim
Katılım
26 Mar 2020
Mesajlar
2,081
Tepkime puanı
3,188
Puanları
113
Konum
Radyosohbetim.Com
Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle,

Yumuşacık kakaolu kekler yapardı karşı evin annesi

İmrenirdim…

Mutfağındaki eksik malzemeden bi haber,

Tepeleme dolu kızgınlıklar yüklerdim dişlerimin arasına.

Bilmezdim anne.

Karşı evin babasında bitermiş iş.

Bunu görmezdim…

Hep başın ağrırdı

Başın, hep ağrırdı.

Sırf bu yüzden bile bazı zamanlar,

Seni sevmezdim…

Küçüktüm anne

Bilseydim evinde su faturası ödenmemiş,

Çeşmeden akmayan suya,

İsyan etmezdim…

Sen iki kere ikinin dört ettiğini ekmek hesabından bilirken,

Mis kokulu çamaşırlar asardı karşı evin annesi.

Özenirdim…

Ellerindeki çamaşır suyu kokusundan rahatsız,

Çocukça bir küskünlük eklerdim gecelerime.

Oysa ellerin ruhuma akarmış saçlarımdan,

Ömrümü tararmış titreyen parmakların.

Bilmezdim anne,

Büyümek denen illet dayanıncaya dek kapıma.

Ellerinin ne muhteşem olduğunu bilmezdim.

Küçüktüm anne…

Yoksa…

Gün aşırı patlayan sarı ampulü

Mumla yamayacak yüce gönlünü,

Ezecek kadar ezilmezdim.

Sen çalı süpürgesiyle süpürürken dış kapının ağzını,

Taze boyalı saçlarını savurarak süzülürdü karşı evin annesi…

Ayağında yüksek topuklu bir isyan,

Düşündüm de şimdi

Ne iğreti dururdu o topukların üstünde dursan.

Senin çatlamış ayakların vardı anne,

Hacı şakir kokardın en beyazından,

İncecik bir yemeniyle gizlerdin,

Ölünce her bir teli yılan olacak sandığın sırma saçlarını

Çok yeni anladım anne,

Ağaran her saç telinden üstüme düşen payımı…

Çocuktum anne…

Bir bisikletim olsa bütün mutluluklar benimdi.

Babam eve sarhoş gelmiş, geç gelmiş,

Hepsi sabah sokağa çıktığımda biterdi.
Bilmezdim anne

Karşı evden arta kalan çantalar dolusu giysi,

Üstümüze cuk otururken,

Ruhuna azap olur akarmış…

Bilmezdim benim annem gözünün yaşıyla her bayram arifesi vitrinlere bakarmış…

Sen ilkokul fişlerimi kardeşimle hecelerken,

Telefonu keşfetmiş karşı evin annesi.

Bilsen ne cahildin, ne görgüsüzdün gözümde.

Yak deseler yakacağım o dakika dünyayı,

Yık deseler,

Ne şu eski divan kalacak,

Ne çiçekli perdeler…

Şimdiki aklımla ah bir sorsalar bana

Desem;

“O tertemiz günlerim

Hani şimdi neredeler…”

Ben ay sonunu nasıl getireceğim diye

Hesaplar yaparken bir gün,

Oğlum nefes nefese yararak ortalığı girdi içeri,

“Yumuşacık kakaolu kekler yapmış” dedi karşı evin annesi.

Çok geç anlıyor insan anne.

İlle de kendi annesi…

İlle de kendi annesi…

—Deniz İNAN